مرگ

مرگ چون سائلی

بر آستانه ی دل من

ایستاده است

و من او را

از تن خود طعامی می دهم

مرگ چون نگهبانی

در قلعه ی بدن من

پاس می دهد

و من با صدای گام های 

سنگین او

بخواب می روم

مرگ چون زن هرزه ای 

به بستر من می آید

و من در تاریکی های چشم او

بر خورشیدهای نادیده

گذر می کنم

"بیژن جلالی"