دلتنگ طلوع توام ای صبح دل انگیز

دلتنگ طلوع توام ای صبح دل انگیز

 ای چشم غزلخوان غزلجوش غزلخیز

ای باغ معطر شده از نسترن و ناز

ای حسرت جاوید من ای غبطه برانگیز

با یاد تماشای تو هر شام و سحرگاه

با بغض گلاویزم و از خاطره لبریز

بدنامی و آوارگی و تنگدلی هیچ

این عشق دریده است به من جامه پرهیز

تا مرز جنون برده دلم را به خیالی

آواره مرا خواسته از بلخ به تبریز

تکرار نگاه تو مرا قند مکرر

نام تو عسل ، خنده ناز تو شکرریز

می میرم و جز عشق مرا درد دگر نیست

در عشق شکستند کسان دگری نیز

بسپار  به من باغ شکوفای دلت را

می ترسم از این لشکر یغماگر پاییز

"الهام امین"