من از این شهر سفر خواهم کرد

من از این شهر سفر خواهم کرد

و تو را،

در خیالم همه جا خواهم برد

گرچه دستان تو با نغمه ی سر در گم من مانوس است

من از این شهر

به هر دردی هست،

می روم در پی یک سایه ی مات

ترک این شهر برایم سخت است

ولی...

ترک عشق تو محال است، محال!!

من اگر آخر این شب برسم

باز هم عشق تو در سر دارم

و در آن سوی سیاهی ها هم

بی تو ، محال است قدم بگذارم

اگر، بوسه ات داغ گذارد به دلم

ناز چشم تو دهد تسکینم

من از این شوقِ غبار آلودم

سخت بی خود شده ام

من از آن خنده منحوسِ شب تردیدم

در دلم سخت هراس افتاده است

از غم تلخ وداع تو دلم می لرزد

بازی رفتن تو با چشمم

رویش خاطره ای را

در دل خسته ی من

می شود یادآور

من از این شهر سفر خواهم کرد،

و از آن وحشت منحوس شب تردیدم

با دلی پر به تمنای تو پر خواهم زد

من از این شهر سفر خواهم کرد

تا سپیده

راهی نیست...