تو با جوانی من آمدی ، جوان باشی

تو با جوانی من آمدی ، جوان باشی

بهار عمر منی ، کاش بی خزان باشی

زبان دل به دعایت گشوده ام شب و روز

که ماهروی بمانی و مهربان باشی

تو در سیاهی شب شعله ی سپیده دمی

ز باد فتنه ی ایام در امان باشی

چو ابر ، گریه کنان رفتم از برابر تو

که خواستم به صفا ، رشک آسمان باشی

تو خود زلال تر از اشک چشمه ای ، ای ماه 

چرا نه آینه ی دلشکستگان باشی

در آسیای جهان گرد پیری ام به سر است

تو ، ای عزیز سیه موی من ! جوان باشی

گذشت روز و شبم غم فزود و شادی کاست

تو کاش بی خبر از گردش زمان باشی

دعای "نادر"ت از چشم بد نگه دارد

بیا که نوگل این مرغ صبح خوان باشی

نادر نادرپور