برخیز و با بهار سفر کرده بازگرد

ای آشنای من!

 برخیز و با بهار سفر کرده بازگرد

تا چون شکوفه های پرافشان سیب

گلبرگ لب به بوسه خورشید باز کنیم.

برخیز و بازگرد با عطر صبحگاهی نارنجهای سرخ

از دور، از دهانه دهلیز تاکها

چون باد، خوش غبار برانگیز و بازگرد

و یک صبح خنده رو، وقتی که با بهار گل افشان میرسی

در باز کن، به کلبه خاموش من بیا.

ای آشنای من! 

برخیز و با بهار سفر کرده بازگرد

تا چون به شوق دیدن تو

بال و پر زنند مرغان لبخند بر شاخه لبان من

تا با نشاط خویش مرا آشتی دهی

تا با امید خویش مرا آشنا کنی

"دکتر نادر نادرپور"