تنها انسان گریان نیست

تنها انسان گریان نیست

من دیده‌ام پرندگان را

من برگ و باد و باران را گریان دیده‌ام

تنها انسان گریان نیست

تنها انسان نیست که می‌سراید

من سروده‌ها از سنگ

نغمه‌ها از گیاهان شنیده‌ام

من خود شنیده‌ام سرودی از باد و برگ

تنها انسان سرود خوان نیست

تنها انسان نیست که دوست می‌دارد

دریا و بادبان

خورشید و کشتزاران یکسر عاشقانند

تنها انسان ، تنهایی بزرگست

انسان مرگرای 

اندیشه‌های مرگش ویرانگر ...

"م. آزاد"